مریم عابدی یک سال پس از اولین نمایش انفرادی آثارش در گالری ایرانشهر دومین نمایشگاه خود را با عنوان «رگ‌‌چین» در گالری ایرانشهر برگزار می‌کند. این نمایشگاه با بیانی معاصر نقاشی را در رویارویی با متریال قرار می‌دهد و چارچوب‌های کلاسیک استفاده از بوم و رنگ را به پرسش می‌گیرد. همانند نمایشگاه پیشین، مریم عابدی بوم نقاشی‌اش را به صورت نواری در اندازه‌های مختلف برش می‌دهد و از چینش و بافتن منظم آنها اشکال هندسی مختلفی می‌سازد که ریتمی مشخص را دنبال می‌کنند و گاه در بعضی تابلوها تداعیگر آجرچینی‌ها، طاق‌ها، زیگورات و پلکان‌ها هستند و در موارد دیگر فرمهای انتزاعی خلق می‌‌شوند که می‌توانند ارجاعات متفاوتی داشته باشند.
امیر نصری در کاتالوگ این نمایشگاه می‌‌نویسد: «نقاشی‌های مریم عابدی که با توجه به بوم نقاشی و بهره‌گیری از امکان‌های آن برای خلق تصویر پدید آمده‌اند، سطح نقاشی را از مرتبه‌ی شیئی دم دستی و نادیده انگاشته شده خارج می‌سازند و به آن همچون موضوعی محل تامل پرتو می‌افکنند. در اینجا بوم دیگر در مقام یک ابزار یا واسطۀ انتقال نیست و خودش موضوع نقاشی است. چنین تلقی‌ای در فرایندی شکل می‌گیرد که طی آن، آنچه رسانه‌ی تصویر بوده، به خود تصویر بدل می‌شود.» در این مجموعه پالت رنگی متشکل از پالت رنگی مرده و طیف‌های رنگی خاکستری است که بازگشت به گذشته را به روشی بیان‌گرا و بارز در ذهن تداعی می‌کند.
مریم عابدی پس از اتمام رشته گرافیک در دانشگاه تهران، نقاشی را با گذراندن دوره‌های آموزشی در آکادمی هنر نیویورک به طور جدی آغاز کرد و پس از بازگشت به ایران و برگزاری چند نمایشگاه گروهی فیگوراتیو در ادامه فعالیت‌های هنری‌اش به سمت سبک دیگری از نقاشی سوق یافت. شیوه کار کردن او، که می‌توان آن را برآمده از تجربه‌اش در فرش‌بافی نیز دانست، به رسمیت شناختن هنرهای دستی در تاریخ هنر را یادآور است. نمایشگاه حاضر در مسیر آثار پیشین زاویه دید گسترده‌تری را نمایان می‌کند و توانایی بافتن در خلق و ایجاد فرمهای مختلف را به نمایش می‌گذارد.
