«وارگه» اولین نمایش انفرادی مجسمه‌های «سیدعلی سیدعلیخانی» است که سیزدهم اردیبهشت در گالری ایرانشهر افتتاح می‌شود. این مجموعه شامل دوازده مجسمه است که با ماده اولیه سیاه‌چادر عشایر در تلفیق با چوب و اشیای قدیمی، و با برخوردی معاصر خلق شده‌اند. هنرمند نحوه بافتن سیاه‌چادرها را در دوره‌های رفت و آمد و زندگی در سکونت‌گاه‌های عشایر در خوزستان، از آنها آموخته و در سال‌های اخیر بخش‌هایی از مجسمه‌هایش را از موی بز یا پشم می‌بافد، بخش‌هایی را از چوب می‌‌تراشد و در قسمت‌های دیگر از لته‌های حاضر-آماده بافندگان عشایر استفاده می‌کند.
در «وارگه» علیخانی مرز میان امروز و گذشتۀ خود را با تنیدن یا وصل کردن سیاه‌چادرها در قالب مجسمه‌هایی غیرهندسی تحقق بخشیده که در عین غریب بودن قرابت آشکاری با خاطره جمعی و تاریخی ما دارند. فرم‌های خلق شده گاه یادآور شیء خاصی هستند و گاه شبیه هیچ چیز نیستند. هرچند کارماده آثار برای بسیاری قابل تشخیص و آشناست اما ابهام و پرسشی که در مواجهه با فرم این آثار ایجاد می‌شود ذهن مخاطب را به درک معنایی فراتر از آنچه مشاهده می‌کند سوق می‌دهد.
قطعات دیگری که علاوه بر سیاه‌چادر در این آثار به کار می‌رود، گاه ساخته دست سیدعلیخانی و گاه اشیایی قدیمی هستند که عموماً به مرور زمان کاربری خود را از دست داده‌اند و در میان آنها ابزاری مانند زنجیر، قلاب سلاخی و شانه حلاجی پشم دیده می‌شود. این عناصر قدیمی هریک به حافظۀ مردمانی اشاره دارد که گذشته سرزمینشان را پیوسته بیش از پیش از یاد می‌برند. به گفته خود هنرمند، «گاه حتی خود عشایر نیز دیگر از این ابزار استفاده نمی‌کنند و صنعتی شدن جامعه ابزار دیگری را جایگزین کرده است. ساخت ابزار بومی به کلی از میان رفته و با از بین رفتن آهنگرهای قدیمی نحوه ساخت آنها نیز از بین می‌رود.». به همین دلیل است که گاه جستجو و یافتن شیء موردنظر هنرمند ماه‌ها ادامه می‌یابد و روند ساخت و تکمیل مجسمه‌ها به کندی پیش می‌رود. او همچنین تکرار الگوهای تاریخی در قالب فرم و کارماده را حکایت از دورانی می‌داند که بشر در آشتی و تعاملی شاعرانه با طبیعت بوده است و آثارش را شیوه‌ای از ابراز اندوه از خصومت حاضر با طبیعت و جدایی ارتباط با آن می‌داند.
سیدعلی سیدعلیخانی نقاش و مجسمه‌ساز متولد سال ۱۳۵۲ شهر دزفول است که سال‌های کودکی خود را در بحبوحه جنگ ایران و عراق، در میان بمباران و گاه ناگزیر در بین عشایر دشت‌های خوزستان سپری کرده است. از دوران نوجوانی به طور جدی به نقاشی پرداخت چنان که امروز حرفه اصلی او نقاشی است. در چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی نقاشی، همچنین در چهارمین دوسالانه نقاشی معاصر جهان اسلام (۱۳۸۵)، هشتمین دوسالانه ملی نقاشی ایران (۱۳۹۰) و چهارمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر در بخش نقاشی (۱۳۹۰) شرکت کرد. رشته مجسمه‌سازی را در دانشگاه هنر تهران به پایان رساند و همزمان تجاربی در زمینه طراحی و دوخت کسب کرد. در حین تحصیل کارماده‌های مختلف مجسمه را آزمود و به کارماده‌ای جدید برای خلق روی آورد و در نهایت مجموعه حاضر را طی دو سال و نیم همکاری با گالری ایرانشهر به پایان رساند.
مجسمه‌های او پیش از این در اولین سالانه فارغ‌التحصیلان مجسمه دانشگاه تهران در گالری ایرانشهر (۱۳۹۶)، سومین و چهارمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر (۱۳۸۹-۱۳۹۰) و هفتمین دوسالانه ملی مجسمه‌سازی تهران (۱۳۹۶) به نمایش درآمده‌اند و به عنوان تقدیرشده دومین جشنواره هنرهای تجسمی فجر (۱۳۸۸) برگزیده شده است. او اکنون عضو انجمن هنرهای تجسمی تهران و انجمن نقاشان ایران است.
