پس از تجارب گوناگون در تعامل با فضا و مکان، و اجرای آثاری در دوسالانه‌های مجسمه‌سازی تهران و دوسالانه سوکله دوموند دانمارک، مهسا کریمی‌زاده چیدمانی در فضای گالری ایرانشهر خلق می‌کند. این چیدمان متشکل از مواد و مصالح مورد علاقۀ کریمی‌زاده است که بسیاری از آنها از زندگی روزمره می‌آیند. این اثر مخاطبان را به درون خود می‌خواند و با زبان بصری خاص خود با عواطف آنان سخن می‌گوید.
مهسا کریمی‌زاده متولد سال ۱۳۵۸ در شیراز و دانش‌آموخته رشته مجسمه‌سازی در دانشکدۀ هنرهای زیبا است. از نوجوانی شیفتۀ تصاویر میکروسکوپی بود، و در دوران تحصیل در دانشگاه، طی پروژه‌ای
دانشگاهی برای دانشکده پزشکی شماری مجسمه با الهام از تصاویر میکروسکوپی طراحی کرد. ایدۀ ساخت فرم‌‌هایی ملهم از جهان ذرات ریز از همین زمان شکل گرفت. در ابتدای فعالیت حرفه‌ای‌اش از کارماده‌های ساده‌ای مانند مقوا، طلق، خلال دندان و… استفاده می‌کرد.
کمی بعد برای ساخت آثارش در ابعاد بزرگ‌تر از فوم‌های لاستیکی بهره برد، چرا که سبکی فوم‌های لاستیکی این قابلیت را در اختیار او می‌گذاشت که احجام بدون قراردادن روی پایه ثابت در فضا قرار گیرند و با آن ارتباط برقرار کنند. این‌گونه در آثارش، فاصلۀ رسمی میان اثر هنری با مخاطب از بین می‌رفت و فضای گالری تماما ًبه محل نمایش آثار و تعامل آن با مخاطب بدل می‌شد. از این پس، به صور خیال عالم کیهانی علاقمند شد و شباهت‌های شگفت‌آوری بین عوالم «ماکرو» و «میکرو» یافت و حرکت در کشف این شباهت‌ها را اساس کار هنری خود قرار داد.
کریمی‌زاده عموماً یافته‌های علمی را مبنای ساخت آثارش قرار می‌دهد، چنان‌که مجموعۀ «خمیدگی فضا» از مفهومی در فیزیک الهام گرفته است، و هنرمند از معنای بصری واژه در راستای شکل‌بخشیدن به احجام مجموعه‌اش بهره برده است. این آثار به‌نوعی مخاطبان را فرامی‌خوانند تا شباهت میان جهان‌های میکروسکوپی و تلسکوپی» را دریابند و جهان را از منظر همۀ موجودات ساکن در آن بنگرند. آخرین نمایشگاه انفرادی مهسا کریمی‌زاده با عنوان «لبه» سال گذشته در گالری ایرانشهر برپا شد. آثار این نمایشگاه شامل سه مجموعه بود که با فاصلۀ سه سال از نمایشگاه قبلی شکل گرفته بودند. در فاصلۀ میان دو نمایشگاه، مهسا کریمی‌زاده یک دورۀ یک‌سالۀ رزیدنسی را در بنیاد هنر لپزاین (Lepsien Art Foundation) در دوسلدورف آلمان گذراند، و در آنجا فرم‌ها و ترکیب‌های تازه‌ای به هنرش راه یافتند. در بازگشت، مدتی در فضای هنری «سرفیس»، یکی از مجموعه‌های گالری ایرانشهر که شامل ترکیبی از فضاهای کارگاهی و نمایشی بود، مشغول به کار شد و ساخت احجام بزرگ نمایشگاه «لبه» را در این فضا به انجام رساند. او معتقد است مکان ساخت اثر در نتیجه نهایی بسیار اثرگذار است.
مهسا کریمی‌زاده تا کنون ۱۰ نمایشگاه انفرادی داشته و در نمایشگاه‌های گروهی و بینال‌های هنری متعددی شرکت کرده است. او در سال ۱۳۸۷ برنده بی‌ینال مجسمه تهران شد. هم¬چنین اثری از او در موزه هارت دانمارک نگه¬داری می¬شود که جزء آثار راه‌یافته به «دوسالانه سوکله دوموند» دانمارک بود.مهم‌ترین خصوصیت مجسمه‌‌های کریمی‌زاده، طرح‌های شبه‌انتزاعی ارگانیک و پرانرژی است که فضاهای منفی و مثبت را در تعامل با خود به تحرک وامی‌دارد. این ساختارها قابل لمس‌اند و حرکتی سیال و بی‌انتها از درون به بیرون یا برعکس را به نمایش می‌گذارند. آثار او از بازی با بافت و سطح برای القای حجم و ارتباط آن با فضا خلق می‌شوند. او فضا را به روش‌های متفاوت و خلاقانه‌ای به آثارش راه می‌دهد. گاهی یک بعد از آنها را به صفحه‌ی تختی محدود می‌کند و این‌گونه معنایی به مراتب انتزاعی‌تر از بی‌انتهایی را به کارش می‌افزاید و یا آثارش را بر سطح زمین و معلق در هوا قرار می‌دهد و شکلی بی‌واسطه‌تر و تفسیربرانگیزتر از تعامل با محیط پیرامون و با مخاطب را شکل می‌دهد.
