هنگامی که رایت موریس در ١٩٩٨ از دنیا رفت نویسنده‌‌ای شناخته شده در آمریکا بود که دوره‌‌ای از زندگی‌‌اش را به عکاسی اختصاص داده بود اما بازخوانی متاخر عکس‌‌هایش منجر به نگاهی تازه به استعداد عکاسی او شده است. این عکس‌‌ها ثبت‌‌کننده بخشی از زندگی مردم آمریکا در سالهای ١٩٣٠ و ١٩۴٠ است. سالهای رکود اقتصادی آمریکا که بحران های فقر و بیکاری زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داده بود. هرچند در اکثر عکس‌‌های او از انسان‌‌ها خبری نیست اما نحوه زندگی آنها به خوبی به نشان داده می شود. او از بناها و وسایل روزمره ای عکاسی می کرد که زندگی ساده و روستایی مردم در دهه های ٣٠، ۴٠ و ۵٠ را نشان می داد و معتقد بود معماری‌‌های ویران روح صاحبان خود را به نمایش درمی‌‌آورند و هر تصویر یادمانی از زندگی زیسته در گمنامی شهرهای غبارآلود آمریکای دهه ٣٠ است. بسیاری عکس‌‌های او را با آثار واکر اوانز و دوروتی لانگ، از مهم‌‌ترین عکاسان اداره امنیت کشاورزی آمریکا، مقایسه کرده‌‌اند.
علاوه بر آن عکس‌‌های موریس را می‌‌توان در کنار حرفه اصلی او، نویسندگی، بررسی کرد. او عکس‌‌ها و متن‌‌های خود را در کتاب‌‌هایی که «عکس-نوشتار» می‌‌نامید منتشر می‌‌کرد که از جمله مهم‌‌ترین آنها می‌‌توان به عناوینی چون «اهالی»، «خدای کشور» و «مردم من» اشاره کرد، هرچند این آثار با استقبال و فروش خوبی روبه‌‌رو نشدند.
اولین نمایشگاه موزه عکس آمستردام در سال ٢٠٢٠ نمایش مروری بر آثار رایت موریس است.