چارلز توماس کلوز (Charles Thomas Close) معروف به چاک کلوز (Chuck Close) در سال ۱۹۴۰ در واشنگتن به دنیا آمد، وی از جمله هنرمندان مشهور سبک فوتورئالیسم آمریکا در نیمه دوم قرن بیست میلادی بود و به خلق آثار بزرگ و نقاشی از روی عکس شهرت دارد.
کلوز که مبتلا به بیماری تشخیص چهره بود با کمک نقاشی پرتره می‌توانست چهره‌ها را به‌خاطر بسپارد و این امر برای او تبدیل به یک فعالیت هنری شده بود. به گفته او، ثبت چهره‌ها روی بوم و تبدیل آن به نقاشی دو بعدی کمک می‌کرد تا چهره‌ها در حافظه‌اش ماندگار شوند.
پرتره‌های کلوز از پیکسل‌های کوچک رنگ‌شده تشکیل شده‌اند که وقتی در کنار هم قرار می‌گیرند شکل متحدی از یک چهره را به تصویر می‌کشند که بیننده قادر به تشخیص آن‌ها نیست.
این هنرمند در سال ۱۹۸۸ و در پی یک کمردرد شدید از ناحیه گردن قطع نخاع شد و بعد از شروع استفاده از ویلچر برای کشیدن آثارش قلم‌مو را به مچ دستش می‌بست و یک سیستم مبتکرانه برای نقاشی ایجاد کرد.
در سال‌های بعد کلوز به جست‌وجوی شیوه‌های جدید کار پرداخت و تکنیک‌های جدید را برای پرتره‌های خود به‌کار برد. آثار وی شامل چاپ، طراحی، کولاژ، داگرئوتایپ، ملیله و عکاسی پولاروید بود.
چاک کلوز در ۲۸ مردادماه ۱۴۰۰ در سن ۸۱ سالگی درگذشت.