مارینا آبراموویچ (Marina Abramović) در شهر بلگراد یوگوسلاوی بدنیا آمد. بسیاری او را مادر پرفورمنس می‌دانند.
در طول دوران حرفه‌ای خود، اجراهایی معترضانه، خلاقانه و نسبتاً گستاخانه‌ای داشته‌است. او زندگی را از نگاهی عریان‌تر وتشدید شده‌تر به مخاطبانش می‌چشاند.
از اجراهای معروف و آغازین مارینا می‌توان به اجرای ریتم اشاره کرد که مفهومی مدرن داشت. وی در سال ۱۹۷۴ طی یک اجرای ۶ ساعته همانند یک مجسمه بی‌جان و بی‌حرکت خود را در اختیار مخاطبانش قرار داد تا آن‌ها هرچه خواستند با او بکنند. در این اجرا اوتا پای شکنجه شدن هم پیش رفت و دم برنیاورد. این اجرا بی‌شک یکی از تاثیرگذارترین اجراهای حوزه پرفورمنس بود که توسط آبراموویچ اجرا شد.
اما در سالهای اخیر، او با رسانه‌های مختلف همکاری کرده است تا بتواند شکل جدید از هنر اجرا را به نمایش بگذارد. او در آخرین تلاش خود، با خدمات انتقال فایل، مبتنی بر اینترنت WeTransfer در یک تجربه همه‌جانبه در لندن همکاری می‌کند.
این نمایشگاه که “Traces” نامیده می‌شود، در کارخانه آبجوسازی ترومن اولد در محله پر جنب‌وجوش Shoreditch لندن برپا شده است و دارای پنج اتاق است که هر یک از آنها یادآور چیزی است که در پنج دهه گذشته برای زندگی و کار او مهم بوده است.
اتاق اول به گل رز اریکو اختصاص داده شده است، گیاهی بیابانی که تجسم ایمان او به قدرت زندگی است. با ورود به اتاق دوم، بازدیدکنندگان با یک نمایش نورانی متحرک که الهام گرفته از شب پرستاره ون گوگ است، روبرو خواهند شد، این نقاشی برداشتی از درک او از کیهان را بیان می کند.
در اتاق سوم، بازدیدکنندگان در اطراف یک تکه بزرگ کوارتز باستانی نشسته‌اند تا کار سینمایی بلور آبراموویچ در سال ۱۹۹۱ را تجربه کنند. سپس، یک اتاق روشن یادآور سوزان سونتاگ نویسنده کتاب درد دیگران؛ که به گفته هنرمند به پرورش حساسیت او نسبت به درد انسان کمک کرد. سرانجام، در اتاقی که به صخره‌ای از مریخ اختصاص داده شده است، بازدیدکنندگان می‌توانند به صدای ضبط شده از آثار او در سال ۲۰۱۵ که نام ۱۰۰۰۰ ستاره را می‌خواند، گوش دهند.
آبراموویچ درباره علاقه خود به ساختن آثار ماندگار می‌گوید “آنچه هنر پرفورمنس را قدرتمند می‌کند، غیر مادی بودن آن است، هیچ چیزی جز خاطرات تماشاگران باقی نمی‌ماند. ”