فاطمه امدادیان هنرمند مجسمه‌ساز متولد سال ۱۳۳۴ است. او فارغ‌التحصیل هنرستان هنرهای زیبای تهران و دانشکده هنرهای تزئینی در رشته مجسمه‌سازی است.
مجسمه‌های او عمدتا از پیکر انسان الهام گرفته‌و سپس در مسیری انتزاعی پیش رفته‌اند. گروه‌پیکره‌های چوبی او در ابعادی نزدیک به ابعاد انسانی یا بزرگ‌تر، و با مشخصۀ برش‌ها و شیارهای بیانگرشان، درونمایه‌های ذاتی چون عشق و پیوند، گسست و رنج و اضطراب و بحران‌های وجودی انسانی را به تصویر می‌کشند. آثار برنزی او در ابعادی کوچکتر عموماً بر همین درونمایه‌ها متمرکزند.

جایگاه فاطمه امدادیان در تجربۀ مجسمه‌سازی مدرن ایران پس از انقلاب شایان توجه است، چرا که به دنبال ازهم گسیختگیِ رشتۀ تجارب هنری، بویژه در مجسمه‌سازی، او در کنار معدود هنرمندانی دیگر، با اتکا به امکانات فردی و در دشوارترین شرایط بر اهمیت این رسانه پای فشرد و در قالب آن، تجربۀ ایده‌های مدرنیستی در هنر را دنبال کرد.
مجسمه‌های فاطمه امدادیان در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی و دوسالانه‌ های مختلف از جمله اولین بینال بین‌المللی پکن (۲۰۰۳) به نمایش درآمده‌اند. او برندۀ جایزه سوم دومین دوسالانه مجسمه‌سازان معاصر ایران و لوح افتخار و تندیس سومین دوسالانه مجسمه‌سازان معاصر ایران بوده است.