«بدن» نحوۀ بودن ما در این جهان است؛ بودنی زمانمند و مکانمند. نقطه صفر جهت‌گیری و نظرگاه ما به عالم است که توامان به هستي خود شکل بخشيده و از آن شکل می‌گیرد. هنر (خصوصاً مجسمه‌سازی) با بدن و امر فيگوراتيو همبستگی ذاتی و پيوند تاریخی دارد.

سومین نمایشگاه «فیگوراتیو» انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران در اين دوره به موضوع  «بیماری» پرداخته است. امروزه فقدان بيماري به منزله سلامت نيست بلكه در تعریف جهانی، سلامتی به معنای برخورداری از رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی است که این مفهوم به شدت تحت تاثير و وابسته به عدالت اجتماعی است.

رويداد حاضر، متاثر از ماهيت نمايش‌های گروهی، متشكل از رویكردهای گوناگونی است که گسترۀ وسیعی از انواع روش‌ها و سبک‌های ساخت فیگور در سنت مجسمه‌سازانه تا اجرا و رسانه‌های جدید را در برمی‌گیرد. اين همنشينی، از يک سو بیانگر تنوع در تلقی و مواجهۀ شخصی هنرمندان نسبت به مقولۀ بدن و بیماری بوده و از سوی ديگر راه را بر گفتگو و امكان کشف معانی جديد مي‌گشايد. «بیماری» در این مجموعه بستری برای پرداختن به «بودن در وضعیت حاضر» است.

نگار نادری‌پور