از منظر این پروژه، تاکید بر سازه‌های شهری به عنوان مولد پسماند و ضایعات بصری و صوتی صرفاً مخدوش کردن موضوع اصلی و نشاندن پیامد به جای علت است، زیرا صرف تاکید بر عارضه‌هایی از این دست به‌نوعی منجر به نادیده گرفتن خودِ سازواره‌ی شهری و اذهان بناکننده‌ی آن به عنوان متن عارضه‌ی شهری می‌باشد.

ردگیری مفهوم عارضه نمی‌تواند با مشاهدی خیل عظیمی از پسماند حاصل از پیدایش شهر متوقف شود، زیرا هر آنچه برون‌دادِ مختل کننده‌ی زیست می‌نامیم ناشی از بدقوارگی آن کَس که زیست می‌کند است.