فَبیو ویالِه، مجسمه‌‌ساز ایتالیایی شاهکارهای سنگی و نمادین تاریخ هنر را که نمایشی از صحنه‌‌های حماسی و اسطوره‌‌ای هستند در پروژه‌‌ای از آن خود می‌‌کند تا هر تاک، گل و شکل‌‌های اژدهامانند و گوناگون در کنار یکدیگر قرار ‌گیرند، سطحی را بپوشانند و در این ترکیب‌‌ها، حسی تازه و نامعمول از فرم و ماده اولیه ایجاد کنند. ویاله سنگ مرمر را نقاشی نمی‌‌کند بلکه با همکاری شیمی‌‌دان‌‌ها دقیقا به تقلید از همان روش خالکوبی بر اندام واقعی، رنگ را بر بازو، سینه یا کمر مجسمه‌‌هایش تزریق می‌‌کند. به گفته او: «عجیب نیست که هر ماده طبیعی ویژگی‌‌های شخصیتی و دشواری‌‌های منحصربه‌‌فرد داشته باشد.» و معتقد است با ترکیب تاریخ هنر و آنچه «خالکوبی بزهکارانه» می‌‌نامد، به دنیای نمادها و تمثال‌‌های ناشی از تخیل هنرمندان نفوذ می‌‌کند و با بازتولید آثار کلاسیک به جای خلق آثار تازه به درک بهتری از هنرمندان دوران کلاسیک و احساسات نهفته در پس هریک از مجسمه‌‌ها دست می‌‌یابد.